Psychoterapia integracyjna - co to takiego i dlaczego właśnie ta?

Psychoterapia tradycyjnie, przez dekady lat różniła się zależnie od szkoły, w której formowały się jej założenia.

W kolejnych dekadach jednak coraz więcej psychoterapeutów wykraczało poza ramy jednej szkoły, interesowało się różnymi podejściami i tym, co w ramach danego podejścia najbardziej służy klientom.

Psychoterapia integracyjna to taka, która szuka integracji różnych podejść, biorąc na poważnie wyniki empirycznych badań, pokazujące, że szkoły mają podobne wyniki skuteczności. Opiera się na przekonaniu, że wszystkie nurty są wartościowe.

W psychoterapii integracyjnej bliskie są założenia psychoterapii humanistycznej i egzystencjalnej: wartość otwartej, bliskiej relacji z klientem i rozumienie go, znaczenie samoświadomości i akceptacji siebie, zwiększania zdolności dokonywania wyborów oraz potrzebę autonomii i dążenia do realizacji osobistych celów.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna też jest szkołą, z której dorobku korzystają psychoterapeuci integracyjni. Ona daje możliwości rozpoznawania i modyfikowania destrukcyjnych przekonań i automatycznych myśli, które negatywnie kształtują emocje i zachowania oraz nauki nowych konstruktywnych strategii rozwiązywania problemów i zachowań.

Wykorzystanie tradycji terapii Gestalt pomaga dotarcie do ważnych i autentycznych potrzeb uczuć i pragnień. Pozwala na przeżycie ważnych doświadczeń, ale w sposób odmienny od tego, który był trudny czy bolesny.

Wreszcie psychoterapia integracyjna ma też cechy wspólne z psychodynamiczną, gdyż też zwraca szczególną uwagę na rolę, jaką w dorosłym życiu pełnią ślady doświadczeń z dzieciństwa, w szczególności ślady doświadczeń związanych z dziecięcymi zranieniami, odrzuceniem, zaniedbaniem, osamotnieniem.

Warto zwrócić tutaj uwagę na najważniejszy cel psychoterapii - pomaganie osobie cierpiącej. Cierpienie jest z nieodłącznych, fundamentalnych aspektów ludzkiej egzystencji. Różne podejścia pozwalają na kompleksowe zajęcie się jego różnymi stronami, czy objawami.